به مجموعه عکسهای زیبای یکی از آشناها تو BC نگاه می کنم و خوشم میاد. دلم برای یکی چندتا ازپسرایی که تو دلشون می گن ای کاش مال ما بود می سوزه.
امروز داشتم سعی می کردم خودم رو ارزیابی کنم و اینکه به هرحال من آدم بدی ام. می دونی من چقدر نچسب هستم به نظر خیلی ها؟ و دیگه اینکه یه سری کارها رو انجام نمی دم چون زورم می گیره. مثلا تلفن نمی کنم به دیگران بگم هی شماها تنهایین بیاید باهم بریم بستنی یا سینما. این یه حرکتیه که می شه انجام داد ولی ما انجام نمی دیم ودلیلی براش نداریم. فکرکردم صرف بد نکردن به دیگران دلیل بر خوب بودن آدمها نمیشه. دیگران هم به هرحال همین هستند. امیدوارم با نگهداشتن لبخند روی لب بتونیم سنگینی این باررو کاهش بدیم.
والسلام