من شبها خیلی وقتها یعنی الان شده همیشه یاد مرگ می افتم. روزها نه. تو ایرانم همینطور بود. فایدش اینه که همه چیز پوچ میشه. یعنی وقتی احساس کنی که خیلی نزدیکه. بعد تمام کمپین ها تمام ایدهآلها تمام رویاها حتی عشقهای اساطیری محو و بی معنا می شن. تنها یک چیزی توی وجودت هست خوب باشم خوب بمیرم اگر بیداری ای هست خوب بیدارشم.
من خیلی وقتها عاشقانه دلتنگ می شم. روزها اینطوریه بیشتر. دیروز می خواستم اشک بریزم چرا دعوت نشدم برای تولد امروز شنیدم اصلا صاحب تولد رفته. بی خداحافظی. مثل مردن. بی خداحافظی.
ماها عادت کردیم برای دیگران اشک بریزیم و دلتنگی کنیم. باید یاد بگیریم برای وجود خودمون که به سادگی فراموشش می کنیم اشک بریزیم و گریه کنیم.
اساس دنیا و قوانینش هرچیزی که باشد هرجلوه و زیبایی که به ما ابراز می کنند باید در راستای ارتقا باشه در درراستای اوج گرفتن یه مملکت یه گروه یا یک شخص. رویاهای ما پایان ناپذیرند. رویاهای مادی ما همه شکوه و جلال و زیبایی دارند وقتی به اونها می رسی شکوهشون رنگ می بازه چون مادی و فانی اند. همه چیز در ماورا ماده ابدیت می کنه. همه کس در ماورا ماده جاودانه اند.
خیلی قشنگ تحلیل می کنی. دوست دارم
بوس برای ونوسم