دوستام بیچاره ها. تلفن جواب ندادم امروز. خوب خواب بودم. تازه فهمیدم من در روز صد دقیقه بیشتر نمی تونم حرف بزنم. واسه همین این ماه سیزده دلار اضافی شارژ شده بودم. باید برم یه پلن بالاتر سوئیچ کنم که البته اونموقع تکست نامحدود ندارم. بی خیال شدم.
مارک تواین می فرماید:
Good friends, good books and a sleepy conscience: this is the ideal life.
اینجوری شد که ما گفتیم بابا بی خیال رفیق و رفیق بازی. می خوام کل بیشه فراموشم کنن. فکر کن من اگر دانشگاهم برم روزی دوساعت فقط. ناهار میام خونه. دیگه نه از رفیق بازی زورکی خبریه نه از ادمای مزاحمی که میان افیس وقت ادمو می گیرن نه از قارچ نه از خرچنگ نه غیبت نه غرولند. اونموقع تازه می فهمی که خانوم caretaker ساختمون چه گل و مهربونه و تو چه دنیای کشف نشده ای در پیش روت داری.