ایرانیهای ایرانی پسند

وای یکی از بچه ها به من تکست زده کلی احوالپرسی اخرشم فحش داده که اون فیلما خیلی اشغال بودن چرا به حرف سوزان کردم! واااای من زدم مثلا "تینا جونم به من رحم کن من یه گیلاسم! "خوب دیگه اومدی مهمونی یه فیلم ببین دیگه چهار کلمه هم حرف زدیم معاشرت کردیم شام خوردیم. شوهرتم که خوابیده بود وسطش! من تازه گفتم کوتاه باشه غمگین نباشه اینا دپ نزنن ! کلا هر فیلمی می بینیم بعدش دپ می زنن مگه اکشن باشه. ایرانین هنوز.

من چیکار کنم. دیگه نیاین اینجا نق نقوها. 

همه چیز درخشنده است

امشب دو تا فیلم با دوستام دیدم. یکیش A band's visit  بود و اون یکی everything is illuminated

دومی توی اکراین ساخته شده و خیلی زیباست.

http://www.youtube.com/watch?v=1gnzIYT6l1E

ازادگان تنگی دوایر را برنمی تابند!

من تازه فهمیدم 98 درصد دخترای ایران بیشه زار حر (ازاده) ان ! وخوب پسرا هم که تا طعمه ای باشه دنبال شکار. خوب پس همین بوده دلیل اینکه من با دخترا زیاد نمی گشتم. به یه پسره گفتم وقتی دخترا به من نزدیک می شن و خودشونو علاقه مند به دوستی نشون می دن من بدتر می ترسم. می گم از منم می خواد سو استفاده کنه! خلاصه دایره دوستیهای صمیمانه من همانا تنگ تر و تنگ تر می شود وهیچ شکایتی هم ندارم! ادمهای بیشه زار اصولا یا در حال شکوه و شکایت و نق زدن هستن یا در فکر تله و دام انداختن. اونهایی که توی این دودسته نیستند معمولا به کارهای اکادمیک اشتغال می ورزند.

تئاتر

امشب با این دوستم رفته بودیم تئاتر. من دفعه اولم بود که پرسفونی می رفتم تئاتر. قبلش یه بار فقط کلیسا رفته بودم تئاتر. باورتون نمی شه گوگل کردم ادم می ره تئاتر چی می پوشه. گفتم لباس رسمی نپوشم بعد ببینم یه مشت ادم جوون با لباس راحتی و اسپورت اومدن! اخر سر منم یه لباس نیمه اسپرت پوشیدم. دامن لی و بلوز چهارخونه. گفتم این دیگه با تیپ همه جا جور در میاد. ولی خیلی خوب بود تئاترش. برمبنای داستان  سی ونه قدم اما حالت طنز و بازی خیلی خوب. خیلی خوب.  خیلی از سینما بهتر. خیلی خوب بود. همه هم اکثرا مسن بودن. سالن به اضافه لژ پر بود از ادم. این اقای کانادایی کنار من از اول به من سلام کرد تا اخرش هم خوشحال و خندان بهم نگاه می کرد. اینقدر این کاناداییها خندیدن به همه چی می خندن. اینقدر شادن. من که اول جدی گرفته بودم بعد اخر سر دیدم نه این بیشتر واسه سرگرمیه. خیلی خنده بود.  البته امکاناتشون هم  خیلی پیشرفته بود امکانات صحنه و غیره خیلی تکنولوژی بالایی داشت. کارگردانشم برفزاری بود ولی هنرپیشه هاش بیشه زاری بودن. 

بعدش رفتیم بوستون پیتزا من یه چیز الکی گرفتم در حد اپتایزر نخوردمش تازه. شد دوازده سیزده دلار. ولی واسه اخرهفته شب خوبی بود. کاشکی ادم همیشه اخر بدبختی هاش یه انتراک اینطوری داشته باشه. 

The 39 steps

این فیلم از لحاظ محتوا کارگردانی بازیگری فوق العاده است! البته نسخه اصلی سینمایی کار الفرد هیچکاک در 1935 هستش که من اونو ندیدم. لطفا ببینید.