من مردم

من خیلی وقتا فکر می کنم که در واقع مردم. خیلی برام عجیبه. اینجا منو یاد هتل کالیفرنیا می اندازه. آدمها آزادند. ما ها آزادیم تا بی نهایت.  

دیشب یه دفعه استرس گرفتم. با اینهمه تفاوت با اینهمه آزادی ما داریم کجا می ریم؟ 

دوباره خواب ایرانو دیدم. چمدونهای گم شده فامیلهای غریبه شده عکسهای تو آلبوم.   

پ.ن بار جای خوبیه چون میری با خیال راحت می شینی و صحبت می کنی . مثل لابی هتل کسی قرار نیست بخوره فرار کنه. من چی بگم واقعا؟