خلع مسولیت

یه دعوای اساسی با مسوول انجمن کردم. نمی دونم اصلا تقصیر کیه. می گه چرا ایمیلها رو اونجوری جواب دادی دیگه نباید چک کنی. گفتم باشه بعد از این خودت تک تک ایمیلها رو چک کن دنبال بچه ها برو براشون جا پیدا کن. بعدم گفتم تو تو این یک سال هیچ کاری نکردی. 

این خلاصه مشاجره بود بعدم قطع کردم راحت شدم مسولیت از سرم وا شد. خدا به دادمون برسه....

گیرنده آقا بیکاریا

امروز کلی موهامو کرل کردم. یعنی هرروز بالاخره یه سشواری می کشم. کلیم موس زده بودم. با این بادایایی که اینجا میاد که مو برا آدم نمی مونه. خلاصه رفتیم با دوستم قهوه بخوریم نه گذاشت نه ورداشت می گه چرا موهاتو کوتاه نمی کنی؟؟ من همینجوری موندم.  بعد گفتم منتظرم بلند تر شه برم layer بزنم!  الکی. حالا تصور کن موهای خودش بلنده بدرنگ.  بعد می بنده پشت سرش یه کلیپسم می زنه روش. حالا نمی دونم دیگه چرا مردم الکی بهمه گیر می دن.

یادبود

کوچکترین عموم از بین ما رفت. در اثر تصادف با موتور دچار ضربه مغزی شد.  بعد یکی دو روزی توی کما بود. خواهر بزرگترم زنگ زد گفت. نمی دونستم چیکار کنم یه دقیقه گریه می کردم یه دقیقه پا می شدم می شستم دعا می خوندم. کما سرچ می کردم. خیلی گناه داشت. من مدتها ندیدمش ولی یادمه که دبیر معروفی بود. معروفیت یعنی اینکه خوب آدم وضعیت مالی خیلی خوبی داشته باشه. ولی من هرگز اینو در موردش هیچوقت حس نکردم. نه بگی متکبر باشه یا هی مثل همه مردم ازین کشور به اون کشور خوش گذرونی بکنه. اصلا نمی دونم معنی خوشگذرونی رو می دونست یا نه. خیلی تو سن کم ازدواج کرده بود با یه خانومی که از خودش بزرگتر بود و خیلی هم بهش مهربونی می کرد همیشه. بچه هاش هرچی می خواستند ازش می گرفتند. یه پسرش دوسالگی فوت شد که یادمه خیلی براش گریه می کردند. بعد این سالهای آخر کلی خوشحال بود که خادم امام رضا شده. کلا به نظر همیشه خوشحال بود. از چیزهای خیلی کوچیک. شاگرداشو خیلی دوست داشت. اگه دور هم جمع می شدیم همش داشت از شاگرداش تعریف می کرد. منم خیلی دوست داشت فکر کنم تنها عضوی از خانواده ما بود که اینجا به من زنگ زد. تنها کسی بود که وقتی من سال دوم دبیرستان دانشگاه آزاد قبول شدم کلی شادی کرد. تو بچگی همش منتمو می کشید که حالا وبو بیاد یه دکلمه واسه ما بخونه. خدا رحمتش کنه. انشالله همه ازش راضی باشن . روحش قرین شادی و آرامش باشه.