زندگی هردنبیلی من

ما دیشب تا دو خونه مریم بودیم و جیغ زدیم. یعنی ما پنج نفریم که اگه به هم بیفتیم اینقدرکل کل می کنیم که آخرش سرسام بگیریم. بیشتر این کوچیکترا که تازه اومدن و هایپرن بحث می کنند. الان زیاد احساسی ندارم ولی یه پسره از دوستای ما هست با هیچکی به جز دوست دخترش نیست اونموقع گاهی گداری اگه منو با یه پسری ببینه که حرف می زنم می بنده به ریشم حرصم درمیاد. یعنی یه لیست برای خودش ساخته از مجموعه پسرایی که با من افیر داشتن یا من دامپ شدم یا اونا!!!! خنده است بر اخودش. دیشبم دوتا از بچه های مافیا یه نیم ساعتی اومدن خونه مریم همینطوری محض احوالپرسی و اینا نشستند. از شانس ما این رئیس مافیا که با همه پسرخاله است افتاد بغل دست ما. من از بس می دونستم که جو اونجوریه حتی بهش مستقیم نگاه نمی کردم (هرچند خیلی دلم می خواست چون تی شرتی رو که برای تولدش هدیه گرفته بودم پوشیده بود و من هی کنجکاو بودم برگردم مستقیم نگاه کنم منتها خودشم آلرت بود!! جالا ببین اگه بچه ها اونو بدونن چقذر حرف دربیارن بگذریم که من برای تولد هرکسی یه چیزی می خرم)  و سرم همش اونور طرف رزیتا بود ولی آخرش این دوست پسرمون هی به من می گفت این عموهه خبریه؟ وااای می خواستم خفش کنم خودش می دونست گفتم یعنی دهنتو سرویس می کنم.  اینجا اینقدرکوچیکه با هرکی بگردی می خوان ببندن به ریشت و تازه ما به این نتیجه رسیدیم که پسرای ایرانی بعضی هاشون بدحسودن. حتی اگه  دوست زنش باشی اونه که باید نظر بده. یه بارم دوستم زنگ زده غیر مستقیم منو سین جیم می کرد می گفت راستی فلانی قصدازدواج نداره؟؟ چرا آخه ؟ فلانی چی؟ اون نمی خواد زن بگیره؟ خوب من چه می دونم. منم بهش گفتم درسته که ما ها همه تو یه محیطیم ولی پشت سر هرکدوم از اینا تو ایرانش یه ایل و طایفه است کی حال داره بکشه و ببره . هرکی یه جا زندگی می کنه دیگه یه مقدار رفتم رو منبر طرف ذهنش پاک و مبرا بشه اینقدر افکار شیطانی نداشته باشه.   

امشب که اصلا بماند به جز وبلاگم هیچکس نمی دونه من سه ساعت تو مارکوس هال با یه عده آدم که باراول بود می دیدمشون اینقدر چرت گفتیم و خندیدیم. یکی لهستانی بود خدای جوک اون یکی فرانسوی کلی فارسی یاد گرفته بود اون یکی کانادایی چینی تبار و یه پسره دلقک ایرانی.  

هیچ کس نمی دونه و مهمم نیست چون من خیلی دختر خوبیم. خیلی . و دنبال لاوترکوندن و چت الکی نمی رم.