شادی برای رفتگان

اه. این فیس بوک فقط همینو کم داشت که به صفحه ترحیم و تسلیت تبدیل بشه. چرا نمی خوایم بفهمیم که نباید همه چیو قاطی کرد. مرده ها دنیای خودشون رو دارند زنده ها همینطور. نمی دونم ولی از صبح حالم گرفته شده. آدم دردو وضعیت تعریف می شه. قاعدتا وقتی می میریم از حالتی به حالت دیگه درمیایم و جتما بدنیست چون اگه بد بود خیلی ها که می تونستند و آپشنو داشتند برمی گشتند. فقط مهم اینه که آدم تنها نمونه ولی احتمالا دوستی چیزی پیدا می کنیم اونجا. در مجموع فکر کردن به مرگ به صورت مجرد هراس آوره ولی اگر ایمان داشته باشیم اونی که هرلحظه در زندگی دستمون گرفته همیشه پیشمونه خوب قاعدتا اینهمه ناراحتی نداره. من امیدوارم همه اون آدمهایی که معمولی بودند کم بد یا کمی خوب بعد از مرگ که دیگه هیچ محدودیت کوفتی جسمانی وجودنداره از زندگی بیشتر لذت ببرند و تصمیم بگیرند با حقایق هستی کنار بیان. 

و اگر مرگ نبود، دست ما در پی چیزی می گشت

بوس