دوستم

یه دوست پسری دارم این بی نظیره. یعنی بیست و پنج بار تا حالا منو پیچونده. نمی دونمم منظورش چیه. می گه بیا بریم فلان جا بعد می پیچونه نمیاد. من خودم از همه عاقلترم می دونم که نباید باهاش دوستی کنم. یعنی اصلا دلیلی نداره. ولی هزارتا دوست مشترک داریم. من دیگه عادت کردم بهش. نمیشه درافتاد که . یه مدت به من گیرداده بود که تو چرا نیستی تو جی میل شبا انلاین نیستی. اخر هفته ها کجایی ازینجور چیزا. اخه این چیزا پرسیدن نداره. اصلا چه جوابی می تونه براش وجودداشته باشه. اینجوری شد که خودشم منو تو جی میل یا بلاک می کنه جدیدا یا نیست. هرجا پارتی هم هست میره هرکاریم دلش می خواد می کنه. منتها اینا همش ظاهر قضیه اس. بقیه که اینا رو می بینن از اینکه من باش دوستم حرصی می خورن. همش ظاهر قضیه است. چون درکش نمی کن .... که زندگی ادمها به یه نخ استواره و اون نخ به قلب یک دوست...